Αριστοτέλη Πολιτικά
Το πρώτο γραφείο που πήγα
δεν με ήθελε στις λίστες του,
ούτε ζούσα κοντά σε εκκλησία
ούτε εκκλησιαζόμουν
(αν και αποσιώπησα πως ήμουν κομμουνιστής ).
Στο δεύτερο με είπαν
πως δεν είχα αρκετά υψηλό εισόδημα.
Αρέσα στο τρίτο
αλλά είχαν λίστα αναμονής πέντε χρόνων.
Πέρασα έξι μήνες προσπαθώντας να μην κοιτώ
τις κούνιες
ούτε το μπροστινό καλάθι στα καροτσάκια του σούπερ μάρκετ
να μη σκέφτομαι πως το παιδί που λαχτάρησα θα μπορούσε να 'ναι ήδη στα πέντε.
Το τέταρτο γραφείο ήταν πλήρες. Το πέμπτο είπε ναι μα δεν είχε μωρά διαθέσιμα.
Κι έτσι όπως βγαίναμε απ' την πόρτα
είπα ά ξέρετε δεν μας νοιάζει το χρώμα.
Νόμισα θα 'κρυβα τα πάντα
πως δεν θα έμενε κανένα στοιχείο
που να προδίδει τις αριστερές μου θέσεις
Έβαλα Μαρξ Εγκελς Λένειν (όχι τον Τρότσκι)
στο στεγνωτήριο - σίγουρα
δε θα τσεκάρει και τις πετσέτες
Όλα τα τεύχη του Daily Worker
τα 'χωσα κάτω απ' τον καναπέ
κατέβασα το περιστέρι της ειρήνης απ' τον καμπινέ
Ένα πόστερ του Πωλ Ρόμπινσον
που έλεγε δώστε του διαβατήριο
το κατέβασα απ' την κουζίνα
Άφησα την προτομή του Μπερνς
τις αστυνομικές μου ιστορίες
και τα άπαντα του Σέλλεϋ
Έρχεται ακριβώς στις 11.30.
Της σερβίρω καφέ
με το καινούριο μου ουγγρικό σετάκι
Και ηλιθιωδώς προσεύχομαι να μη
ρωτήσει την προέλευσή του - στ' αλήθεια
αυτό το μωρό με χτυπάει στο κεφάλι
Σταυρώνει τις γάμπες της στον καναπέ
Διασκεδάζω που ακούω τα Daily Workers
να θροϊζουν από κάτω της
Λοιπόν, λέει, έχετε ενδιαφέρον σπίτι
Βλέπει τα φρύδια μου να σηκώνονται.
Είναι διαφορετικό γίνεται σαφέστερη.
Διάολε και σπατάλησα όλο το πρωί
προσπαθώντας να φανώ φυσιολογική
- ένα όμορφο σπίτι για το μωρό.
Κουμπώνει τα κουμπιά της όλο χαμόγελα
Σκέφτομαι
Έχω την μπάλα στα δίχτυα
Μα όπως πλησιάζω στο σημείο να σκοράρω
πιάνει το μάτι της την ίδια στιγμή με το δικό μου
μια κόκκινη κορδέλα με είκοσι κονκάρδες για την παγκόσμια ειρήνη
Ελληνικό μνημείο για την παγκόσμια ειρήνη!!
Πεντακάθαρη σα σφυροδρέπανο
στον τοίχο.
Ω, λέει, είστε ενάντια στα πυρηνικά;
Δεν πάει στο Διάολο. Με ή χωρίς μωρό,
Ναι, λέω. Ναι. Ναι. Ναι.
Θα 'θελα αυτό το μωρό να ζήσει σ' έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά.
Ω, τα μάτια της φωτίζονται.
Κι εγώ είμαι υπέρ της ειρήνης λέει,
και ξανακάθεται για άλλο ένα φλιτζάνι καφέ.
«Ποιος απ’ τους μεγάλους άντρες ξέφυγε ποτέ από τα κακολογήματα των συγχρόνων του; Όσο πιο μεγάλος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο εύκολα τον βρίσκει το βέλος της επίκρισης και της κακολογίας. Οι νάνοι, φυσικά, δίνουν πολύ πιο δύσκολο στόχο.»
Χρήστος Α. Κατσαρός, Λιβαδιά Σιντικής Σερρών, Δήμος Σιντικής Σερρών
Η δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης είναι η πιο προοδευτική. Γι’ αυτό έχει τον πιο προοδευτικό τύπο ανθρώπου. Τέτοια ήταν πάντα η τύχη μου. Μόλις έφερνα κοντά τον έναν στον άλλον δύο φίλους μου, που πρώτα τους είχα ξεχωριστά καθέναν, ποτέ δεν παρέλειψαν να ενωθούν.
Είμαστε όλοι σαν παιδιά, που πρώτα επαναλαμβάνουν την "αλήθεια" που μας λέει η γιαγιά μας, μετά την αλήθεια που μας λένε οι δάσκαλοί μας και μετά, όταν μεγαλώσουμε, την αλήθεια που μας λένε οι διαπρεπείς άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου