Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Βότσαλα και Κοχύλια

Βότσαλα και Κοχύλια


Τα παράθυρα τη νύχτα καρώ φεγγάρια
Κι’ εγώ γρύλλος στη θάλασσα.
Ήτανε τ΄ όνειρο μου εγώ
Κι’ ο κόσμος μου
Εκείνο που αγαπούσα.
Η θάλασσα εκοιμότανε.
Η νύχτα θα περνούσε και θα πήγαινα
στην Πόλη – Σερρών για το μεροκάματο,
παίρνοντας μαζί μου λίγο ήλιο,
αλάτι στο κορμί
και στη σκέψη θάλασσα.
Η θύμηση είναι κοχύλι αδειανό
Και η ζωή γεμάτο.
Ανάμεσα από τα σκίνα εκοίταζα.
Το θαύμα της ζωής χτύπαγε μέσα μου
Χρήστος Κατσαρός 16 Αύγουστου 2010




1 σχόλιο:

  1. Κοχύλια έβαλα
    Στο φως
    Εκεί που ήταν
    τα γλυκά σου μάτια
    και δυο κόκκινα χαρτιά
    εκεί που ήταν
    τα χείλια.

    Τίποτα άλλο δεν υπάρχει τώρα
    Στο δωμάτιο σου.

    Τέλειωσαν και οι επισκέψεις
    Των φίλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή