Ω ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ…
Ω περιστέρι της ψυχής πήγαινε στο καλό
πήγαινε τώρα με το μελτέμι
και φίλησε μου όσα μαργαριτάρια συνάντησης
αν δεν με βλέπεις μη φοβάσαι θα γιορτάζω μαζί σου
στο ταξίδι μας θα σηκώσουμε τα νερά της θάλασσας
να ευλογήσουν ό,τι αγαπήσαμε
και ότι δεν ξεχνάμε πια.
Η θάλασσα θρυμματίστηκε σε αναρίθμητα κρύσταλλα
τα μαζέψαμε και καβαλά στον άνεμο ταξιδεύουμε
τα ρίχνουμε όπου βλέπουμε γυναίκες να δέρνονται
τότε ξαναγίνονται οι θάλασσες
και άφθαστη αθωότητα τις διακρίνει
τότε εμείς οι άνδρες πετάμε ψηλότερα στον ουρανό
για να χορταίνουμε από μακριά το φεγγος
ενώ οι γυναίκες αιωνία αφηγούνται στα μωρά
τη γέννηση των θαλασσών.
Χρήστος Α. Κατσαρός
Περιστέρι της ψυχής
